سبوس برنج و باطری

ﺑﺮﻧﺞ، ﺑﺨﺶ ﻋﻤﺪﻩ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﻧﯿﻤﯽ ﺍﺯ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ . ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۰ ﭼﯿﻦ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ۱۹۷ ﻣﯿﻠﯿﻮﻥ ﺗﻦ ﺑﺮﻧﺞ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﺮﺩ. ﺣﺪﻭﺩ ۲۰ ﺩﺭﺻﺪ ﺍﺯ ﻭﺯﻥ ﭼﻠﺘﻮﮎ )ﺑﺮﻧﺠﯽ ﮐﻪ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ( ﺭﺍ ﻏﻼﻑ ﻭ ﺳﺒﻮﺱ ﺁﻥ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ؛ ﻭ ﻏﺎﻟﺐ ﺍﯾﻦ ۲۰ ﺩﺭﺻﺪ ﺩﻭﺭ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻣﺤﻘﻘﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﮐﺮﻩ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭﺭﯾﺨﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﻔﯿﺪﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﻨﺪ. ﻫﺪﻑ ﺁﻧﺎﻥ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺳﺒﻮﺱ ﺑﺮﻧﺞ ﺑﻪ ﺳﯿﻠﯿﮑﻮﻥ ﺍﺳﺖ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻧﺎﻡ ﺳﯿﻠﯿﮑﻮﻥ ﺑﺎ ﻧﯿﻤﻪ ﺭﺳﺎﻧﺎﻫﺎ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺗﺮﺍﻧﺰﯾﺴﺘﻮﺭﻫﺎ ﮔﺮﻩ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﻣﺎ ﻫﺮﭼﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺗﺮﯼ ﮔﻮﺷﯽ ﻫﺎﯼ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺭﻭﻫﺎﯼ ﺩﻭﮔﺎﻧﻪ ﺳﻮﺯ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ﮔﺮﺍﻓﯿﺖ ﺑﺎ ﺳﯿﻠﯿﮑﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻧﻮﺩ ﺑﺎﺗﺮﯼ ﻫﺎﯼ ﻟﯿﺘﯿﻮﻡ ﯾﻮﻧﯽ ﻫﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯿﺪ ﻣﻌﺎﺩﻥ ﺳﯿﻠﯿﮑﻮﻥ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻋﻨﺼﺮ ﺟﺰﻭ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﮐﻤﯿﺎﺏ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺍﺭﺯﺍﻧﺘﺮ ﺳﯿﻠﯿﮑﻮﻥ – ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺒﻮﺱ ﺑﺮﻧﺞ – ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﺗﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﻗﯿﻤﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺑﺎﺗﺮﯼ ﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ . ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺯ ﺳﺒﻮﺱ ﻭ ﻏﻼﻑ ﺑﺮﻧﺞ ﺩﺭ ﻣﺼﺎﺭﻑ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﭼﻮﻥ ﺁﺟﺮﺳﺎﺯﯼ ﻭ ﺳﻮﺧﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺨﺖ ﻭ ﭘﺰ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﻭﻟﯽ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪﻩ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ ﺟﻬﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺑﺎﺗﺮﯼ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺣﺠﻢ ﺑﺎﻻﯼ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺑﺮﻧﺞ ﺯﯾﺎﺩ ﻧﯿﺴﺖ؛ ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺼﺎﺭﻑِ ﺍﯾﻦ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺿﺎﯾﻌﺎﺕ، ﺁﺳﯿﺒﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ . ﺩﺭ ﻓﺮﺁﯾﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﮔﺮﻣﺎ ﻭ ﺍﺳﯿﺪ، ﺍﺯ ﺳﺒﻮﺱ ﺑﺮﻧﺞ، ﺳﯿﻠﯿﺲ ﺍﺳﺘﺨﺮﺍﺝ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺳﭙﺲ ﺳﯿﻠﯿﺲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﯿﻠﯿﮑﻮﻥ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ . ﻧﮑﺘﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﺍﯾﯽ ﺍﯾﻦ ﻧﻮﻉ ﺑﺎﺗﺮﯼ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺑﺎﺗﺮﯼ ﻫﺎﯼ ﺳﯿﻠﯿﮑﻮﻧﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺳﯿﻠﯿﮑﻮﻥ ﻣﻌﺪﻧﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ، ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ. ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﺍﺧﯿﺮ ﺑﻪ ﺟﺮﺃﺕ ﺻﻨﻌﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺑﺎﺗﺮﯼ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﮐﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺻﻨﻌﺖ ﺑﯿﻦ ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻣﺆﺛﺮ ﺩﺭ ﻓﻨﺎﻭﺭﯼ ﺍﻃﻼﻋﺎﺕ ﺩﺍﻧﺴﺖ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺁﻥ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺗﺮﯼ ﻫﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﻭﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺫﻋﺎﻥ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﺳﺎﺯﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﻭﺩﯼ ﻫﺎ ﺧﺒﺮﯼ ﺍﺯ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﻋﻤﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ